Μία χωρογραφική και χρονικά χαρτογραφική performance που διαπραγματεύεται τα όρια της ελευθερίας ενός εγκαταλελειμμένου χώρου στην συνύπαρξή του με τη ‘’νέα ευκαιρία’’ ζωής. Δύο εργάτριες της τέχνης, του ήχου και της κίνησης
βρίσκονται σε συνομιλία με την ιστορία των υλικών του χώρου, μέσα από τη ματιά του φιλοξενούμενου, του συνεργάτη και τέλος του οικοδεσπότη.
Θέλει ο χώρος να καταληφθεί ξανά;
Θέλει να ζήσει μια καινούργια ζωή;
Σε τι πλαίσιο; Πόσο παρεμβατικοί μπορούμε να είμαστε;
Είμαστε ευπρόσδεκτοι “εισβολείς”;
Η εγκατάλειψη από την ανθρώπινη ύπαρξη ενός χώρου είναι εγκατάλειψη;

Ο ίδιος ο χώρος ως κεντρικός άξονας της κινητήριας δύναμης του έργου, καθορίζει τις ακτίνες της κίνησης και του ήχου μέσα σε ένα αέναο παιχνίδι εναλλαγής ρόλων με καθετί που κινείται μέσα και έξω από αυτό. Χρειάζεται ένας εγκαταλελειμμένος χώρος ανακαίνιση ή χρειάζεται υποστήριξη σε αυτό που ήδη είναι και έχει προκύψει με την πάροδο του χρόνου και της ιστορίας; Χρησιμοποιώντας τα εργαλεία τους, οι περφόρμερ μέσω της γνωριμίας και της μελέτης προσπαθούν να αφουγκραστούν κάποια επιθυμία του χώρου με τελικό στόχο την εκπλήρωση της ουτοπίας του. Ίσως απλώς η παρουσία μας, η συνύπαρξη μας στο τόπο/χώρο και οι τόποι που κι εμείς κουβαλάμε είναι το δώρο που ονειρεύτηκε να λάβει. Μία συνύπαρξη τόπων σε μία υπερ-τοπία.