Ακούγοντας τη λέξη επανεκκίνηση, ποια άλλη λέξη και αίσθηση σας έρχεται αυτόματα στο μυαλό;

Aν υποθέσουμε πως μπορούμε να διαστείλουμε το χρόνο στη στιγμή λίγο πριν την απόφαση, τη μετάβαση και την επανατοποθέτηση μας μέσα στον κόσμο, τι θα μας αποκαλυπτόταν;

Το έργο ακολουθεί την προσωπική διαδρομή προς την επανεκκίνηση, εστιάζοντας στο σημείο λίγο πριν αυτή συντελεστεί. Βυθίζεται στο χώρο και στο χρόνο όπου τα πάντα είναι ρευστά και ακαθόριστα, όπου το φαντασιακό αποτελεί μια ενδεχόμενη επιλογή, όπου η πρόσληψη του περιβάλλοντος είναι διαφανής και οι επιλογές είναι και οι πιο μύχιες επιθυμίες. Τα ενδεχόμενα ανοίγονται σαν βεντάλια μπροστά στο υποκείμενο που ακροβατεί, παίζει και κινείται ανάμεσα τους. Κατοικεί και κατοικείται από τον χώρο, έρχεται σε μια εκ νέου επαφή με την πραγματικότητα του και δοκιμάζει τις δυνατότητες του ίδιου και του περιβάλλοντος.

Τι σημαίνει όμως κατοικώ έναν χώρο; Πώς επανατοποθετούμαι σ’ αυτόν και με ποιο τρόπο συμμετέχω στη διαμόρφωση του; Το σώμα αφομοιώνεται, αντιστέκεται, παρεμβαίνει σε μια προσπάθεια επανεκκίνησης ή και αναγέννησης στη σχέση του με το δημόσιο χώρο. Εκκρεμεί η απόφαση, η αλλαγή.

Το δρών σώμα επιχειρεί να μεταφέρει ιστορίες και σκέψεις ενός συνόλου μέσα από συνεντεύξεις που πραγματοποιήθηκαν με θέμα την έννοια της επανεκκίνησης.