Τίποτε δεν διαρκεί για πάντα -η ροή του χρόνου δεν μπορεί να κρατηθεί. Αλλά πως ζούμε μέσα σε αυτό; Μας έχει κυριεύσει όλους η φασαρία της καθημερινής ζωής; Συγκρινόμενη με την απουσία της “αναπνοής” στη ζωή μας, η ορδή των ανθρώπων θυμίζει έναν μυ, γεμάτο με ζωντάνια και αλληλεγγύη. Μάζα και ταυτότητα, δύναμη και ορμή είναι τα κεντρικά φαινόμενα – η ομάδα ως μικρόκοσμος που μας ελευθερώνει απ’ τη φυλακή της απομόνωσης και διοχετεύει νέα δύναμη.