Φως, Σκοτάδι, Σκιά. Δύση, Ανατολή. Θολό, Αβέβαιο, Γεμάτο πιθανότητες. Ψευδαίσθηση, Θρόισμα, η θέα του κορμιού.

Η Σκιά, ως πρωταγωνιστής, αναδιαμορφώνει μια γνώριμη εικόνα σε μία νέα.
Η ιδέα της σκιάς νοείται και πραγματοποιείται μέσα από τη “δημιουργία ενός χώρου, πίσω από ένα εμπόδιο (αδιαφανές) που διακόπτει την πορεία του φωτός”. Έτσι η διάδραση της κίνησης με το φως σε ένα δημόσιο χώρο, με πολλαπλά μεγέθη, όγκους και υλικότητες δημιουργεί πολλαπλές δυνατότητες παραγωγής νέων υπο-χώρων, σε τόπους που έχουμε συνηθίσει να βιώνουμε διαφορετικά.

Μέσα από το παιχνίδι φωτός- σκιάς -κίνησης δημιουργούμε έναν τόπο μετεωρισμού: ο επισκέπτης δεν είναι πια εκεί για πρακτικούς ή λειτουργικούς σκοπούς, όπως ξέρει να κάνει, αλλά στη θέση του παρακολουθεί έναν “επισκέπτη” που τον ζωντανεύει, σαν σε παράσταση, αλλά χωρίς να υπάρχει αφηγηματικό περιεχόμενο. Μέσα από αυτή τη νέα αναπαράσταση, λοιπόν, καλούμαστε να δώσουμε νέο νόημα σε ένα χώρο που ενώ έχει σχεδιαστεί για να εξυπηρετεί συγκεκριμένες λειτουργίες, συνήθως μένει αφημένος στον καιρό, στην έλλειψη χρόνου και στο πέρασμα του.