Τη στιγμή ακριβώς που γεννιέται μία νέα ιδέα, ο δημιουργός νιώθει εσωτερική «κίνηση» μέσα του. Το γεγονός αυτό, όχι μόνο πυροδοτεί, αλλά και τροφοδοτεί συνεχώς ολόκληρη τη συνθετική διεργασία, σε όλα της τα στάδια, έως ότου η ασαφής «κίνηση», που είχε αρχικά αισθανθεί, αποτυπωθεί μέσα στο έργο, ως προσωπικό ρυθμικό (ακουστικό, οπτικό, μυϊκό) ιδίωμα και ύφος. Η «κίνηση» του καλλιτέχνη μεταμορφώνεται ακούσια σε κίνηση μεταφορική, που χαράζεται ερήμην του μέσα στη ύλη, αφήνοντας το διακριτό της στίγμα μέσα στην ιδέα, τη δομή και τη μορφοποίηση του έργου και ενεργοποιώντας όχι μόνο τον χώρο, αλλά και το ίδιο το έργο.

Η παράσταση συνδυάζει λόγο και κίνηση σε όλη της τη διάρκεια ακολουθώντας φόρμα διαδραστικής διάλεξης. Το κοινό εμπλέκεται στην εξέλιξη του έργου και καλείται να επανεξετάσει βιώνοντας, θέματα όπως η αντίληψη, η κατάληψη και η σύνθεση χώρου.