Η απουσία σωματικής επαφής συνιστά μια υπαρξιακή απειλή για τον ανθρώπινο πολιτισμό, σε βραχυπρόθεσμο έως μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα, δημιουργώντας ένα παράδοξο σενάριο, που διαβλέπει σε μια “σωματική κατάρρευση” της ανθρώπινης κοινωνίας. Η τέχνη του χορού, κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημικής κρίσης, υπέστη βαρύ πλήγμα, ακριβώς γιατί είναι μια τέχνη που επιδιώκει τη σωματική και ψυχική επαφή, και μαζί με τις υπόλοιπες τέχνες απειλείται κοινωνικά και πολιτικά.

Η συζήτηση θα εγείρει ερωτήματα γύρω από απόψεις που αφορούν το ανθρώπινο σώμα και τις σχέσεις του, αλλά και τις αντιδράσεις του, στις αντίξοες πολιτισμικά συνθήκες που βιώνουμε.